Een bv moet verleggings-btw betalen als zij een btw-identificatienummer gebruikt, ook al verricht zij feitelijk geen ondernemersactiviteiten. Het hof bevestigt dat de inspecteur terecht naheffingsaanslagen en boetes heeft opgelegd.
Een bv houdt sinds 2009 alleen aandelen in een Kroatisch bedrijf en verricht verder geen activiteiten. In 2010 krijgt zij van de inspecteur een btw-identificatienummer toegekend, mede op basis van haar inschrijving bij de KvK als houdstermaatschappij. Tussen 2016 en 2020 ontvangt de bv juridische adviesdiensten van buitenlandse partijen voor een arbitrageprocedure over een golfresort in Kroatië. Zij verstrekt haar btw-nummer aan deze dienstverleners, waardoor de btw wordt verlegd naar Nederland. De bv geeft deze verleggings-btw echter niet aan en betaalt deze niet. De inspecteur legt daarom naheffingsaanslagen (€606.678) en verzuimboetes op.
Gebruik btw-nummer maakt ondernemer voor verleggingsregeling
Het hof oordeelt dat het toekennen van het btw-identificatienummer op basis van de KvK-inschrijving rechtmatig was. Ook als de bv geen prestaties tegen vergoeding verricht, maakt het gebruik van het btw-nummer haar volgens artikel 7, zevende lid, aanhef en onderdeel b, van de Wet OB 1968 tot ondernemer voor de plaatsbepaling van diensten. Hierdoor is Nederland de plaats van de dienst, en is de bv verplicht de verlegde btw aan te geven en te voldoen. Het hof verwerpt het argument dat artikel 214 van de btw-richtlijn een limitatieve opsomming van gevallen voor toekenning bevat: de richtlijn stelt slechts minimale vereisten.
Geen beroep op evenredigheid of verdedigingsbeginsel
De bv betoogt dat de inspecteur het btw-nummer had moeten intrekken en dat de naheffing in strijd is met het evenredigheidsbeginsel en het Unierechtelijke verdedigingsbeginsel. Het hof wijst dit af. De bv had zelf kunnen verzoeken om intrekking van het nummer, maar deed dit niet. Het hoger beroep is ongegrond. De boetes worden wel gematigd vanwege een overschreden redelijke termijn.
Bron @Taxence
