De regering onderstreept het belang van een toegankelijk en toekomstbestendig chartaal betalingsverkeer, zodat contant geld als publiek betaalmiddel beschikbaar blijft voor alle bevolkingsgroepen. De minister geeft antwoord op Kamervragen over de kern van het wetsvoorstel, de proportionaliteit van bankverplichtingen en de consequenties voor ondernemers, consumenten en innovatie.
Contant geld als maatschappelijke vangnet
Het wetsvoorstel Wet chartaal betalingsverkeer heeft als doel het beschikbaar, bereikbaar en betaalbaar houden van contant geld voor iedereen, inclusief kwetsbare groepen zoals ouderen, daklozen en mensen met een beperking. De regering benadrukt dat contant geld essentieel blijft als terugvaloptie bij storingen in het digitale betalingsverkeer en als instrument voor inclusiviteit. Grote banken worden wettelijk verplicht om een landelijk dekkende infrastructuur van geldautomaten te verzorgen, terwijl middelgrote en kleine banken enkel moeten voldoen aan basisverplichtingen afhankelijk van het aantal rekeninghouders. Particulieren kunnen contant geld opnemen en storten tegen een nultarief, terwijl tarieven voor zakelijke klanten worden gemaximeerd.
Proportionaliteit, concurrentie en regeldruk
Om een aantrekkelijk vestigingsklimaat voor innovatieve en buitenlandse dienstverleners te behouden, wordt het verplicht mee-investeren in de chartale infrastructuur proportioneel verdeeld: alleen grote banken dragen de wettelijke infrastructuurverantwoordelijkheid, middelgrote banken moeten voorzien in biljetopname en onverpakt storten. De kleine banken (minder dan 50.000 rekeninghouders) worden geheel uitgezonderd van de verplichtingen. De regering ziet het aantal betaalrekeninghouders als beste maatstaf voor impact op het betalingsverkeer en wijst het criterium ‘balanstotaal’ af, omdat dit onvoldoende relevant is. DNB houdt toezicht op de kosten en de eerlijkheid van de tarieven.
Blik op het betaalverkeer van de toekomst
Volgens de minister wordt de chartale infrastructuur flexibel vormgegeven via een algemene maatregel van bestuur (amvb), zodat snel kan worden ingespeeld op technologische ontwikkelingen en veranderend betaalgedrag. Er komt een evaluatiebepaling in de wet, waardoor binnen vijf jaar wordt beoordeeld of de doelen zijn bereikt en waar bijstelling nodig is. De regering blijft in gesprek met brancheorganisaties en houdt rekening met Europese regelgeving en innovatie.
Bron @Taxence