Sinds 2015 is de werkkostenregeling in de Wet op de loonbelasting van toepassing. Niet iedere werkgever weet de werkkostenregeling optimaal te benutten.
Met de inwerkingtreding van de werkostenregeling (WKR) in 2011 is ook het gebruikelijkheidscriterium voor vergoedingen en verstrekkingen geïntroduceerd. Het gebruikelijkheidscriterium is erop gericht om oneigenlijk gebruik van de WKR zoveel mogelijk te beperken en de inspecteur de mogelijkheid te bieden om extreme situaties van oneigenlijk gebruik van de WKR tegen te gaan.
Gebruikelijkheidscriterium
De wet geeft aan dat voor zover vergoedingen en verstrekkingen niet in belangrijke mate hoger zijn dan voor overeenkomstige omstandigheden gebruikelijk is, de werkgever voldoet aan het gebruikelijkheidscriterium. ‘In belangrijke mate’ is fiscaal jargon voor 30% of meer. Een werkgever moet in eerste instantie alleen kijken of de omvang van de vergoedingen en verstrekkingen gebruikelijk is. Na de aanscherping van het gebruikelijkheidscriterium moet een werkgever ook kijken of het gebruikelijk is om de vergoedingen en verstrekkingen aan te wijzen als eindheffingsbestanddeel zodat de belasting niet voor rekening van de werknemer komt. Concreet betekent dit dat een werkgever vergoedingen en verstrekkingen tegenwoordig moet beoordelen aan de hand van de feiten en omstandigheden, waarbij hij moet kijken naar:
- de soort vergoeding en verstrekking;
- de hoogte dan wel de waarde van de vergoeding en verstrekking;
- welke werknemers de vergoedingen en verstrekkingen ontvangen.
Optimalisatie WKR
De Wet op de loonbelasting 1964 kent een aantal gerichte vrijstellingen en nihilwaarderingen. Al deze vrijstellingen en nihilwaarderingen kennen één of meer voorwaarden om de vergoedingen en verstrekkingen onbelast te mogen laten of nihil te mogen waarderen. Indien een werkgever niet aan alle voorwaarden voor een gerichte vrijstelling kan voldoen, mag hij soms kiezen om de gerichte vrijstelling deels te gebruiken en het bovenmatige deel ten laste van de vrije ruimte te brengen. Hij hoeft dan niet de gehele vergoeding of verstrekking ten laste van de vrije ruimte te laten komen.
Bron @Taxence
